Blogları incelemeye yeni başlamıştım, blogları düzenli bir gazeteyi okur gibi, niteliklerine göre ayırmaya, tutkunu olmaya yeni başlamıştım.. Eskiden beri yazmayı severdim ve o zaman da yazmaya başlayacağımı; ama nereden başlayacağımı , ne yazacağımı kestirememiştim..
Sonra yazmaya başladım, başladığım zamanlardan sonra da, sık sık sevdiğim bloggerlardan bahsettim blogumda,
birbirimizi seven bloggerlar, birbirimizi göremediğimiz zamanlarda halimizi hatrımızı sorduk.. Eskisi gibi yazmıyoruz, bırakmak da istemiyoruz, kapatmak da.. Ama yazmaya vakit ayıramıyoruz..
Kendi açımdan, bütün gün yazmaya çalıştığım bir işim var.. Hiç bırakmamacasına yazmak istesem de planlarım içinde öyle olmuyor..
Eskisi kadar çok yazamıyorum, okuyamıyorum, bu beni mutsuz ediyor..
Salıncaktaikikisi, ilk takip ettiğim bloggerlardan biri.. Blogunda şu an 3797 takipçisi var, ben yanlış hatırlamıyorsam 600. takipçisi olarak kayıtlara geçmiştim:) o zamandan bu yana 3 sene geçti..
Aradan yazılar geçti, okullar geçti, işler geçti, evlendim, o Amerikadan geldi, kedileri kaldı, burda işe başladı..
Aslına bakarsanız ikimizde bize dair şeylerden ziyade, ilgilendiğimiz şeyleri yazıyoruz; ama hayatlarımızın içine böyle giriyoruz.. Bilmem belki de bayan olduğumuzdan!
Aralık ayının başlarıydı, bir bileklik almıştı ve bununla ilgili bir
yazı yazmıştı. Bilekliğe bayıldım, Bursa'ya gider gitmez, tam da söylediği kuyumcudan kendime sevgilimin ve benim isimlerimizin başharfini taşıyan bir bileklik alacağım dedim..
Aradan aylar geçti, iş için bu haftasonu Bursadaydım.. Saat 3 e kadar çalıştım, sonra sevgilim, arkadaşım ve ben Çınar'a gittik.. 600 yıllık çınarın altında, enfes çilek ve erik keyfine vardık.. Dedim kalkın, Faruk kuyumcusunu bulacağız..
Sevgilim derbi için stres yapıp, ben kendim takılim derken, biz arkadaşımla Faruk kuyumcusunun peşine düştük, kolay olmadı bulmak, hatta onu bulmaya çalışırken, bilekliğin çok benzerini bir başka yerde gördüm; ama kolye şeklinde olanı varmış, bilekliği aramadıkları yer kalmadığı halde bulamadılar.. Faruk'u sorduğumuz 4. kişi bize tarif etti ve bulduk...
Ben altın, kuyum seven biri değilimdir.. Alyansım bile spor giyindiğim için beyazdır.. Ama bu bileklik beni fethettiği için, koşa koşa kuyumcu Faruk arandı.. Faruk Bey o kadar güzel şeylere sahip ki içinde ve o kadar kibar karşılıyor ki sizi.. Esnaf gibi değil, sizi evinde ağırlayan bir evsahibi inceliğinde, o güzel şeylere uzun uzun bakıyorsunuz.. Bakar bakmaz da kendi istediğim bilekliği buldum..
"Banu Hanım'ın blogunda okudum, onu çok severim, takip ederim, İstanbul'dan geliyorum, sizden bu bilekliği almak, koleksiyonunuza bakmak için aralıktan beri sabırsızlıkla bekledim" dedim.. Faruk Bey "saolsun" dedi ve bir bir bütün güzel tasarımları sıraladı önümüze.. En güzel eserlerini gösteren bir sanatkar zarifliğinde; ama asla "satıcı baskınlığında" değil..
Bilekliğin boyunun kısaltılması ve isim yazılması süreçleri için beklerken, vitrindekilere teker teker bakmaya devam ederken, kapıdan salıncaktaikikişinin sahibesi Banu girdi..
Tesadüflere çok inanmam=) Her şeyin bir sebebi vardır, bunu üzerinden çokça zaman geçtikten sonra anlarız bazen.. Banu öyle hissetmiş midir bilmem; ama uzun zamandır görmediğim bir arkadaşıma rastlaşmış gibi karşıladık birbirimizi, kısacık; ama içten bir sohbet oldu aramızda..
Sık sık yazmaya başlamak için güzel bir işaret oldu benim için, hemen eve gidip yazmak istedim, sanırım o da öyle istemiş ki yazmış=)
Yine görüşmek üzere Banu ve sık sık buluşmak dileğiyle takipçilerim!
J.
+%5BConverted%5D.png)
