JuVe Olay Yeri: " Benim Adım Orman"

Albümün çıktığını duyduğumda çok heyecanlanmıştım,hemen burda yazmıştım. Çarşamba günü okula giderken altunizade D&R'ye uğrayıp alacaktım;ama okula geç kalacağım için gidememiştim.
Eminönü,Sultanahmet,Beyazıt civarında bir yerden alırım dedim.Biliyor musun blog, o çevrede üniversite olmasını geçtim, turistlerin akınına uğradığı halde bir tane albüm satan yer yok.
Esnafa sorduğumda aval aval suratıma baktılar.
Neyse,akşam oldu,inadım inat,gittim capitol'e aldım albümü,cd player bozuldu,neyseeee dedim eve geldim.. Çıkardım kartoneti,başladım dinlemeye.
Kendimde şu hissiyatlar vardı ilk dinlediğimde, tasvir edin kafanızda, bir öğretmen edası,elimde cetvel,
"dur bakalım 5 senedir bekliyorum ,naptın? "
Baştan sona  dinledim..Bitti.. Bu mu dedim..Bunu mu bekledim..

Sonra elimde kartonet,durdum bir süre.. Resimler çok güzeldi,Şebnem Ferah'ı ilk defa ince topuklu ayakkabılarla gördüm.Büyük bir fark,yukarıda gördüğünüz tarzda kalın platform çizmelerini giyer hep.
Değişim değildi,bir süreçti..

Çok yorgundum,ışıkları kapattım,beni vuran ve eminim en yakın zamanda hepinizin beğeneceği özellikle istiklal caddesinde olanların mecburen ezberleceği "istiklal caddesi kadar" ı dinledim,5-6 defa üstüste dinledim.. Diğer şarkılarını dinledim..

Artık kısa cümleler kuracağını söylemişti,evet ,cümleleri kısa, benzetmeleri daha hafif, müzikalitesi sözlerin bir basamak hatta bir kaç basamak üstüne çıkmıştı..

Bir ressamın kış'la ilgili resmini beğendiğinizde, hep kış resmi çizmesini beklemek gibi bir şey Şebnm Ferah'tan beklediğim,bu sonuca vardım..
Aradan uzun bir süre geçti,hepimiz hayat yolculuğumuza devam ettik,tıpkı onun da yaptığı gibi..
Ben geçen 5 senede yaşadıklarımı düşündüm,5 sene önce başka şeyleri daha başka anlatırken,şu anda başka başka anlatırım,bazısını daha sert,bazısını daha yumuşak.
Bazı konularda daha anlayışlıyım,bazı konularda daha sertim..
Albüm dinlediğimde baştan sona bir hikayenin bütününü dinliyor gibi hissettim, "merhaba" ile bir giriş var ve en son şarkısı "uçurtmalar" da "ben en güzel şarkımı henüz yazmadım" diyerek bir virgül koyuyor.

Can Kırıklarında "Hoşçakal" demişti, belki bu geride bırakmak istediği onu sertleştiren bir çok şeye vedaydı,
şimdi bize "merhaba" diyip yaptığı yolculuğu anlatan bir albüm yaptı..

Aaa bi de neden "benim adım orman" diyorsanız, bu blogumuzun temasına benziyor, anlattıklarında kenar süsü orman temasını görüyoruz.. Olmuş mu derseniz,bazen çok kasılmış gibi hissettim.

İyi ya da bu albümde olduğu gibi kötü yorumların fazlalığından ,kendi yorumumu kendim yapabilmek için koştura koştura gidip ilk gün albüm alma telaşım,özenerek beklediğim,özenildiğine inandığım emeğe saygıdan,bu beklediğim bir film için de ,kitap için de aynı..

Bu sene 4.5 sene beklediğim ve aldığım 2.albümdü Şebnem Ferah'ın albümü,diğeri Manga'nın Şehr-i Hüzün'üydü,Şehr-i hüzün' de kartoneti,resimleri,müzikleri,sözleri dinledim ve kendim başarmış gibi sevindim,
elmayla armutu karşılaştırmıyorum,işin mutfak kısmını bilmiyorum;tek diyeceğim albümü orijinal alanlar için kartonette çok önemlidir;çünkü cd öyle durur o an çalacak bir şeyiniz yoksa etrafta,size albümle ilgili ilk bilgiyi veren kartonettir,google'da tarayıp bulabileceğimden farklı bir tema,profesyonellik beklerdim,nacizane fikrim bu..

Herkes Şebnem Ferah'ın anlattıklarıyla kendi yolculuğuna çıkacak bence,tüm negatifliklere kulağınızı kapayın,önyargılarınızdan da arının,alın,dinleyin.

J.

Resim kaynak