"Bitse de gitsek.."

"çok yorgunum yaa" demekten bıktım,devamlı şikayet ederken buluyorum kendimi,geçecek biraz daha sabret diyorum;ama o kadar mutsuz gidiyorum ki her yere hiç bir isteğim yok..

Şöyle bir şey düşünün,

zaten bildiğiniz konuları,hatta o konuda eğitim verebileceğiniz belki de verdiğiniz konuları

"bir de benden alsın" mantığıyla saymayıp,

yeniden a.b.c'sinden görmek... 

Ve tüm bunları yaparken boş boş konuşan bir sürü insana katlanmak... 

Lüzumlu konuşan bir kaç arkadaşınızın cümlesini cımbızla ayıklayıp 

her şeye rağmen gülümseyecek bir şey bulabilmek!

Bazen yorgunluğumun psikolojik olduğunu düşünüyorum;

çünkü kan testlerimde çok da bir şey çıkmadı. 

Bazen o kadar sıkılıyorum ki 

orayı terk edip gitmek istiyorum;

ama elimden bir şey gelmiyor.

Bugün laboratuvardan içeri girmek için kapıda beklerken

hatta "hadi artık açın şu kapıyı!" diye huysuzlanırken

bir arkadaşım tamamen psikolojimi özetledi:

"içeri 10 dakika erken girmek 

seni bu okuldan erken mezun etmeyecek"

      Tamamen sahip olduğum mantık bu,

"bitse de gitsek".. 

Keşke bir uyusam ve uyansam.. 

kabus benden çok uzaklarda kalsa.. 

J.

şikayetçi yazı için özür.. Bu da kendimi rahatlatmam için yazılmış bir yazı.. İdare edin..