Bugün ilkokul 1.sınıfa başlayacak öğrenciler uyum sağlasın diye erkenden okullarına gitmeye başladılar.. Bugün radyoda dinliyordum, "ne olacaksın" sorusuna "bilmem", okulu beğendin mi diye sorduklarında "eh işte" diye cevap veren çocukları duydum.
Kendi çocukluğum geldi aklıma,okula ilk başladığım gün.. Annem çok dikkatli olduğu için ve bu dikkati biraz fazla olduğu için benim sokağın dışında oynamam yasaktı , okula gittiğimde annemin gözetimi dışında bir yerde tek başıma olduğum için çok mutluydum, ağlayan çocukları anlamıyordum "niye ağlıyorlar ki, ne güzel işte " diye düşünüyordum.
Şimdi ki çocuklar gibi bilgisayar zamanı çocukları değildik bir de, en güzel yere iz bırakan taşları seçerdik,yerden tüm yaz seksek çizgileri eksik olmazdı, ara sıra arka sokağa kaçtığımda annem nasıl olur da o araya denk getirir beni çağırmayı hemen bağırırdı,bütün mahalle tanıyordu beni zaten,hoş o zaman kim kimin çocuğu,nesi bilinirdi,şimdi ki gibi karşı apartmanda teröristler oturup da bir gün tvlerde "anaaam,bizim apartmanın karşısı bomba doluymuş leeen" denen günler değildi,herkes etrafından bir haber yaşamıyordu..
Şimdi ki çocuklar şanslı mı,değil mi bazen seçemiyorm.Benim çok fazla çocukluk resmim yok,işte herkes kadar;ama şimdi ki çocukların kare kare resimleri var ne güzel..
Ama benim çocukluğumda annem ne kadar tedirgin olsa da şimdi ki kadar güvenliksiz değildi etraf.. Parka gitmenin, bahçeden dut toplayıp yemenin, aşağıya annelerden kilim alıp inip evcilik oynamanın,evcilik oynarken yaprak ve kumdan dolma yapıp yermiş gibi yapmanın zevki başkaydı.. Umarım şimdi ki çocuklar da kendilerine bizim ki kadar da olsa anlatacak,zevk bulacak şeyler biriktirirler anılarında..
Sevgilerle..J.
Kendi çocukluğum geldi aklıma,okula ilk başladığım gün.. Annem çok dikkatli olduğu için ve bu dikkati biraz fazla olduğu için benim sokağın dışında oynamam yasaktı , okula gittiğimde annemin gözetimi dışında bir yerde tek başıma olduğum için çok mutluydum, ağlayan çocukları anlamıyordum "niye ağlıyorlar ki, ne güzel işte " diye düşünüyordum.
Şimdi ki çocuklar gibi bilgisayar zamanı çocukları değildik bir de, en güzel yere iz bırakan taşları seçerdik,yerden tüm yaz seksek çizgileri eksik olmazdı, ara sıra arka sokağa kaçtığımda annem nasıl olur da o araya denk getirir beni çağırmayı hemen bağırırdı,bütün mahalle tanıyordu beni zaten,hoş o zaman kim kimin çocuğu,nesi bilinirdi,şimdi ki gibi karşı apartmanda teröristler oturup da bir gün tvlerde "anaaam,bizim apartmanın karşısı bomba doluymuş leeen" denen günler değildi,herkes etrafından bir haber yaşamıyordu..
Şimdi ki çocuklar şanslı mı,değil mi bazen seçemiyorm.Benim çok fazla çocukluk resmim yok,işte herkes kadar;ama şimdi ki çocukların kare kare resimleri var ne güzel..
Ama benim çocukluğumda annem ne kadar tedirgin olsa da şimdi ki kadar güvenliksiz değildi etraf.. Parka gitmenin, bahçeden dut toplayıp yemenin, aşağıya annelerden kilim alıp inip evcilik oynamanın,evcilik oynarken yaprak ve kumdan dolma yapıp yermiş gibi yapmanın zevki başkaydı.. Umarım şimdi ki çocuklar da kendilerine bizim ki kadar da olsa anlatacak,zevk bulacak şeyler biriktirirler anılarında..
Sevgilerle..J.
2 yorum:
eski bi heyecan
Hayat o zaman çok başkaydı be Juve. O kadar da çabuk değişiyor ki, benim oğlan büyüdüğünde neler olucak bakalım? Ama kesinlikle katılıyorum eskiler yani biz:D çoook harika bir çocukluk geçirdik.
Yorum Gönder